In januari 2006 ontvouwde Charles Esche zijn beleid met de titel “De levendigheid moet terug”. In dit plan staat het doel om in 2008 rond de 100.000 bezoekers te trekken. Dit lijkt op het eerste gezicht aardig, maar als we dit cijfer afzetten tegen de bezoekersaantallen van bijvoorbeeld het Groninger Museum (228.000 bezoekers in 2009), het Boymans van Beuningen in Rotterdam (238.000 in 2008) en het Gemeentemuseum Den Haag (278.000 in 2009) dan is 100.000 bezoekers maar een povere ambitie. Echter wat schetst mijn verbazing, in een persbericht over de resultaten over 2008 jubelt adjunct directeur Ulrike Erbslöh dat het jaar afgesloten wordt met 80.000 bezoekers en stelt: “Dit is een prima ontwikkeling. We hebben dit bezoekers aantal twee jaar eerder behaald dan verwacht”. Dit terwijl in 2006 nog gesteld werd dat er een ambitie was van 100.00 bezoekers. Dit zijn er toch echt 20.000 (25%) meer! Waar of wanneer zijn Esche en Erbslöh elkaar uit het zicht verloren? En ook in 2009 wist het Van Abbe museum ‘slechts’ 80.000 bezoekers te trekken en stelt de adjunct directeur weer “Wij zijn tevreden ...”. De bezoekersaantallen is één, maar de jaarlijkse gaten in de begroting baren nog meer zorgen. Al snel doet de vraag opgang of er misschien een relatie ligt tussen de tegenvallende bezoekersaantallen en de niet sluitende begroting. In 2008 werd een nadelig saldo genoteerd van € 361.000, veroorzaak o.a. door lagere bezoekersaantallen en een overschrijding op personeelslasten. 2009 liet een tekort van € 244.000 noteren! Misschien vindt het management van het Van Abbemuseum het eigenlijk wel prima om jaarlijks, in een van de mooiste musea van Nederland met een prachtige collectie, slechts 80.000 gasten binnen te laten. De jaarlijkse tekorten worden toch wel bijgelapt. En dit gebeurt, omdat het Van Abbemuseum een gemeentelijke dienst is, ook vaak nog eens relatief geruisloos.
Maar er is een uitweg, juist ook in deze tijden waar van eenieder verwacht wordt een steentje bij te dragen aan de bezuinigingen. Immers bezuinigen betekent niet altijd snijden in de kosten, ‘bezuinigen’ kan ook door de vlucht vooruit te nemen. Met andere woorden groeien naar 200.00 bezoekers. Gooi de deuren open, een frisse wind en spraakmakende exposities. Iedereen blij! De burger die zijn museum weer herkent, de overheid die minder subsidie hoeft te geven en de medewerkers van het Van Abbemuseum die trots zijn op de geleverde performance.
Misschien past deze ambitie niet in de huidige structuur van het museum en of bij het huidige management? Mogelijk dat we dus de bakens moeten verzetten. Een structuur die transparantie biedt en die ruimte geeft aan cultureel ondernemerschap en ambitie?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten