Vandaag zijn de verkiezingen voor de Provinciale Staten en indirect voor de Eerste Kamer. Duidelijk lijkt dat voor veel mensen de Provinciale Staten een moeilijk duidbare en diffuse bestuurslaag is. Dit verklaart mogelijkerwijs de lage opkomst bij de PS-verkiezingen. Maar deze keer staat er meer op het spel, namelijk een eventuele meerderheid dan wel minderheid voor de VVD-CDA regering met PVV gedoogsteun. En toch lijkt het erop dat ook dit jaar weer minder dan 50% van de Nederlanders zijn of haar stem gaat uitbrengen. Een op de twee Nederlanders vindt het dus niet belangrijk genoeg om zijn of haar democratisch recht uit te oefenen. En dat terwijl er spreekwoordelijk op elke hoek van de straat wel een stembureau is. Ongelofelijk eigenlijk. Want hoe je het ook went of keert, het blijft een van de belangrijkste verworvenheden van de moderne samenleving, het recht om je eigen bestuur te kiezen. En vanwege de pluriformiteit aan partijen in Nederland zou je denken dat er voor iedereen wel een partij is waarbij men zich thuis kan voelen.
Des te schrijnender is deze lage opkomst tegen de achtergrond van wat er zich nu in Noord-Afrika en het Midden-Oosten afspeelt. In de straten van Tripoli riskeren burgers hun leven om hun ideaal, democratie als basis voor een beter leven, te realiseren. Bizar deze tegenstelling.
En als het argument van een op de twee Nederlanders om niet te gaan stemmen is ‘ik wordt toch niet gehoord’, bedenk dan hoe hard ze moeten ‘schreeuwen’ in Libië om gehoord te worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten