Vandaag opende bij Piet Hein Eek de tentoonstelling van Donald Judd en Jan van der Ploeg. De stalen meubels van Judd passen prima in de oud-industriele en rauwe omgeving van Strijp R. Bijzonder is de manier waarop de muur van Jan van der Ploeg zich voegt in deze omgeving. Een muur die uit 56 willekeurig opgestapelde kleurige kubussen bestaat en dus bij iedere nieuwe expositie een andere verschijningsvorm kent. De muur van Jan van der Ploeg is dan ook geen muur zoals we die kennen, oftewel een scheiding van ruimtes of een drager van structuren. Niet star, maar flexibel. En aan alle zijde toegankelijk, je kunt er omheen lopen. Het is dus geen muur maar een flexibele sculptuur. Dat maakt het bijzonder.
Wonderwall
Meubels Judd i.c.m. kleurenpalet Van der Ploeg
Industrieel exposeren
Ziet er grappig uit, doet mij denken aan het verloren gegane deel van de Piazza. Overigens heeft men in het Engels maar één woord wall voor muren én wanden. In het nederlands kennen we dat onderscheid wel. Een wand is het oppervlak van een niet dragende afscheiding en ook het hele lichaam wordt wand genoemd. Een muur zou een gemetseld ding zijn, maar tegenwoordig wordt muur gezien als synoniem van wand een stelling die je in hetzelfde woordenboek (dikke) wel vindt bij muur, maar niet bij wand. Hoe dan ook het blijft een leuk ding.
BeantwoordenVerwijderen