Al eerder heb ik over het Van Abbemuseum geschreven. Vooral omdat ik het jammer vind dat het museum en haar publiek uit elkaar lijken te drijven. Aangezien ik geen achtergrond als curator heb, heb ik me verre gehouden van de inhoud van het museum en me beperkt tot de meer bedrijfsmatige kant. Gelukkig zijn er mensen met verstand van de inhoud. Vandaar dat ik bijgaande nieuwsbrief van de heer Henk Pijnenburg, verzamelaar, galeriehouder en kunstkenner, integraal overneem op mijn blog. Vanzelfsprekend met toestemming. Henk Pijnenburg beschouwt in zijn nieuwsbrief het Van Abbemuseum met de blik van een kenner en liefhebber. De conclusies van Henk Pijnenburg geven mij hetzelfde gevoel als wanneer ik door het museum loop: distantie, niet geraakt worden, zwaar en onmeedogend. Waar is het museum waar je met liefde wordt uitgedaagd en verrast? Het museum dat spanning biedt. Waarom wordt ons in Eindhoven de schedel vol diamanten van Damien Hirst onthouden (Rijksmuseum)? Of de spannende 'blotebillen' jurk van Marlies Dekkers (wederom Rijksmuseum), Edvard Munch (Kunsthal Rotterdam) en Hella Jongerius (Boijmans van Beuningen Rotterdam). Zijn we in Eindhoven bang geworden voor een museum waar ook cultuur en kunst getoond wordt voor meer dan alleen de kunstelite? Of is ons Van Abbemuseum inderdaad verworden tot een (politiek) speeltje van en voor de elite? Charles, help ons, verras ons, verontrust ons, verbreed onze blijk en maak ons wijzer!
pagina 1
pagina 2
pagina 3
pagina 4
pagina 5
Geen opmerkingen:
Een reactie posten