Na anderhalf jaar gedogen en de boel op scherp zetten op nagenoeg alle fronten, voornamelijk met tweets, heeft Wilders de stekker eruit getrokken. Dit tot verbazing van de regeringspartijen CDA en VVD die na 7 weken onderhandelen, onder de door Wilders ooit nog eens zo verfoeide Haagse stolp, dachten een akkoord te hebben bereikt. Sterker nog, er was zelfs nog ruimte aan het einde van de rit om aan enkele aanvullende eisen van Wilders tegemoet te komen. Zoals bijvoorbeeld een gedeeltelijk reparatie van het koopkrachtverlies van de ouderen. Maar nadat de afgelopen periode de PVV deuken had opgelopen, denk aan het vertrek van Brinkman en het gedoe in de provinciale staten in Limburg, was het tijd voor Wilders om weer eens op de trom te slaan. Tot meerdere eer en glorie van, vermoedelijk, Wilders zelf. Zonder rekening te houden met de gevolgen voor het land, die wel eens fors zouden kunnen zijn. De vraag is wanneer het besluit is gevallen om een streep te trekken. En wie dit besluit heeft genomen. Immers Wilders was zich bewust van het feit dat de 3%-norm overeind zou blijven en dat dit tot forse ingrepen zou leiden. En wat nu?
Wilders lijkt voor wat betreft zijn financiële beleid flink naar links opgeschoven te zijn. Samenwerking met rechts lijkt dus voor de toekomst uitgesloten. En tegelijkertijd heeft Wilders in Europa een nieuwe ‘vijand’ gevonden nu het thema islamisering wat naar de achtergrond van het publieke debat lijkt te zijn verdwenen. Maar samen met de SP lijkt ook onmogelijk, evenals de PvdA natuurlijk. En het CDA lijkt ook voorgoed genezen, alhoewel je het natuurlijk nooit zeker weet. Kortom, de PVV lijkt zichzelf in de rol van de ultieme oppositiepartij te hebben geplaatst. Zou dat de opzet zijn geweest? Of is Wilders de regie een beetje kwijt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten