Zweefduik

Zaterdagmorgen, op de fiets als jongetje van ’n jaar of 8 naar Sportpark Woensel-Noord. Voetballen, of beter gezegd in mijn geval gedurende de eerste jaren, op goal. Team: De Kanaries. Veld: Halfverhard. Tegenstanders: De Parkieten, De Mussen, et cetera. 7-tegen-7, op ’n kluitje natuurlijk. Voetballers van mijn leeftijd van boven het spoor kennen dit ongetwijfeld, ver voordat er F-jes en E-tjes bestonden. Een interne competitie bij r.k.s.v. Woensel (tenue groen - zwart) op halfverharde gravelvelden. Zeker als keeper was dit minder leuk, maar voldoende grasvelden waren er toen nog niet (laat staan kunstgras). Op goal dus, met als grote voorbeelden De Zwarte Panter, Frans de Munck, en Jan van Beveren. Twee keepers die iets van elkaar weg hadden, stijlvol, uitstraling en sierlijk. Keepers ook die, leek het, het exclusieve recht hadden op het begrip ‘zweefduik’. Doeltreffend, maar zo mooi, soms bijna in slow-motion. Maar misschien worden dit soort momenten in je herinneringen, naar mate de tijd vordert, alleen nog maar mooier. Was immers alles niet beter in het verleden? Maar Jan van Beveren had nog iets extra’s, iets eigenzinnigs, een ondefinieerbare klasse. Helaas heeft hij dit nooit op een groot toernooi kunnen laten zien. Voor mij, als jongetje, was hij een fenomeen. Zelfs ver nadat ik al niet meer op goal stond! Vandaag is dus een moment om bij stil te staan, een moment dat een grote PSV-er en een jeugdidool te jong is overleden. Misschien iets om aanstaande dinsdag even bij stil te staan, als we in de Raad een besluit over PSV nemen.

Jan van Beveren
Jeugd r.k.s.v. Woensel zo rond 1960 - 1970