Dinsdag 2 november heeft de wethouder wederom met verve de malheur rondom de fietscontainers verdedigd. Vanuit de PvdA zijn we al geruime tijd bezig om ten aanzien van dit onderwerp de onderste steen boven te krijgen. Een stroom aan kleine en grote klachten en problemen is inmiddels aangedragen. Zomaar een willekeurige opsomming:
- De gebruiksvriendelijkheid is matig, er moeten zelfs werkstudenten aan te pas komen om bij de klemmen het systeem uit te leggen.
- Het systeem werkt onvoldoende of soms zelfs niet, er wordt dan bijv. gemeld dat er geen kluizen beschikbaar zijn terwijl de bakken geheel leeg zijn.
- De telefonisch hulpdienst (€ 0,10/minuut) blijkt niet altijd beschikbaar.
- De aanbesteding was onzorgvuldig.
- Het scherm is slecht te lezen bij daglicht.
- Fietsen met uitvalnaven zijn in 10 seconden te stelen.
- Fietsen met voordragers passen niet.
- Fietsen met brede voorvorken, bijv. mountainbikes, passen niet.
- En zeker niet tot slot: de grote en lompe zwarte kasten zijn op z’n minst geen verrijking van het stadsbeeld (‘n eufemisme, zeker voor een designstad, ze zijn gewoon foeilelijk!).
Me dunkt dat deze lijst lang genoeg is om als verantwoordelijk bestuurder en leverancier (Velomove) nederig te zijn. Echter, niets van dat alles. De raad, de pers, de stad, allemaal hebben we ongelijk als we kritisch zijn ten aanzien van deze fietscontainers. Het systeem is immers gewoon goed, de bakken zijn mooi, waar zeuren we over! Zelfs als de raad expliciet heeft gevraagd om een ander systeem, namelijk Lock'n'Go. Wat is het toch dat wethouders en de ambtenaren er toe doet besluiten om tot het uiterste iets te blijven verdedigen. Is het dezelfde tunnelvisie die in de rechtsgang geleid heeft tot de dramatische en onterechte veroordelingen in de Puttense moordzaak en de zaak Ina Post?
Waarom niet gewoon een keer sorry, we hebben het niet goed gedaan. Waarom blijft men zo hangen in het eigen gelijk? Heeft dit te maken met het prijskaartje van de 500 nieuwe klemmen: € 375.000? Welk psychologisch mechanisme ligt hieraan ten grondslag. En hoe komt het dat nieuwe wethouders zich dit mechanisme zo snel eigen maken? Ik begrijp het niet en hoop het nooit te willen begrijpen.
Corpus Delicti: voorwerp waarmee het misdrijf is gepleegd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten